Keer op keer komt het binnen. Keer op keer zijn er woorden die een beetje vernederen, woorden die pijn doen, hoegenaamd grappig zijn, zoals die moppen over Nederlanders. Het lijkt wel of zij ze verzamelt.
Moet ik hier nu wel of niet boos over worden?, vraag ik me af. Maar de pijn van binnen voel ik wel. Stel ik mij niet aan? Ben ik niet te gevoelig? Je moet toch tegen een stootje kunnen. Maar die pijn dan…..
“Dat is wat de Fransen zeggen over Nederlanders, hahaha.”
Ik bevries. Ja, mooi verbloemd, maar jij verzamelt al die rotmoppen. Jij zegt ze te pas en te onpas. En ik voel me onderuitgehaald. Waarom zeg ik hier niks van? Waarom mag ze zo door de voordeur bij mij naar binnen lopen?
Hoe kan ik mij in Godsnaam beschermen tegen al die woorden die doelbewust ingezet worden om mij te raken?
Lange tijd wist ik het niet.
Ik probeerde te doen alsof het mij niet raakte, maar dat was niet zo.
Ik probeerde er een draai aan te geven, het moment te verzachten, maar het werd niet zacht.
Ik probeerde ……
Maar niets werkte. De pijn bleef.
Een paar weken later, aan het eind van een meditatiedag, kwam ik tot de kern: ik heb geen idee hoe ik mijzelf kan beschermen. En een paar treurige tranen welden op. Dit gevoel was eigenlijk al zo oud. Die machteloosheid die ik als kind ook zo voelde wanneer er venijnige woorden op mij afgevuurd werden.
De volgende dag werd ik verdrietig wakker, maar in de loop van de ochtend kwam er een woord bovendrijven, of eigenlijk twee woorden: eigen waarde. Wanneer ik voel dat wat van mij is het waard is om met respect behandeld te worden, ben ik beschermd. Dan ben ik minder hulpeloos wanneer ik het voorwerp ben van aanvallen van buiten.
Eigen waarde is voor mij als een zon net onder mijn borstbeen. Het straalt, voelt licht en levendig. Eigen waarde is van mij, als iets waar anderen niet aan mogen komen, dat beschermd mag worden omdat het van waarde is, en weerloos. Eigen waarde voelt ook als zakken in mijn bekken; daar is het veilig en stevig.
En toch, ik raak het ook heel snel weer kwijt. Hoe kom ik daar ook alweer?
Heb ik nu een gebrek aan eigenwaarde? Heb ik een negatief zelfbeeld? Ja en nee.
Het gaat er meer over: mag ik mijzelf uiten? En de eerste zin die bij mij opkomt is als er een aanval komt: waar ben jij nu mee bezig? Zo bewaak ik mijn grenzen. Niet door heel boos te worden, te vluchten of te bevriezen, maar simpelweg in contact blijven door een wedervraag te stellen: waar ben jij nu mee bezig? Ik leg het terug bij haar en ik leg een hand op mijn zonnevlecht en voel rust.
Herken je dit? Heb je vaak last van grensoverschrijdend gedrag van anderen en wil je daar beter mee leren omgaan? Kom eens langs voor een kennismakingssessie en leer weer voelen wie jij bent en hoe jij jouw eigen waarde kunt beschermen. Klik hier voor meer informatie.
Schrijf je in voor de nieuwsbrief
Soms kun je of wil je geen medicatie gebruiken als je depressief bent. Gelukkig zijn…
De winter komt eraan! Veel mensen hebben er last van en komen in een dip…
In een depressie gedragen mannen zich anders dan vrouwen. Hoe herken je deze signalen zodat…
Het leven is je gegeven, ervaringen maken het interessant. Hoe zou het zijn om een…
In een depressie ben je niet alleen somber, maar heb je vaak ook last van…
Bij hoog functionerende depressie zie je vaak niets aan de buitenkant. Lachen maskeert de onderliggende…